Menurut Naom Chomsky (1957), seperti yang dinyatakan oleh Haliza
Hamzah (2009) menyatakan bahawa setiap individu telah diprogramkan secara
genetik untuk belajar bahasa. Beliau
turut menyatakan bahawa kanak-kanak telah dilahirkan dengan alat penguasaan
bahasa atau LAD (Language Acquisition Device) iaitu satu mekanisme yang
membolehkan kanak-kanak mengesan ciri-ciri dan peraturan dalam menggunakan
bahasa yang digunakan di persekitaran mereka.
Keluarga dan persekitaran sangat mempengaruhi seseorang
kanak-kanak dalam berbahasa. Pengaruh
dan sokongan daripada ibu bapa dan guru sangat penting di dalam memperkembang
potensi untuk kanak-kanak berbahasa dengan baik. Menurut kajian daripada Betty Hart dan Todd
Risley (Santrock, 2007), mereka mendapati bahawa golongan profesional
menyediakan persekitaran berbahasa lebih baik berbanding dengan golongan yang
bukan profesional. Malah, dalam kajian
yang lain lagi juga mendapati bahawa ibu yang banyak berkomunikasi dengan anak
mereka mempunyai empat kali ganda lebih perbendaharaan kata berbanding ibu yang pendiam.
Perkembangan bahasa boleh dibahagikan kepada beberapa
peringkat. Antaranya ialah peringkat
bayi. Pada peringkat ini, bayi sentiasa
mengeluarkan bunyi-bunyian untuk menarik perhatian orang-orang yang
disekitarnya. Selalunya mereka akan mula
menyebut perkataan dalam lingkungan usia 10-15 bulan. Perkataan-perkataan mudah seperti “mama”,
“papa”, “susu” dan sebagainya adalah antara perkataan biasa yang boleh dilihat
dalam usia bayi. Setelah menjangkau usia
18-24 bulan, bayi sudah mula menggunakan dua patah perkataan yang disertai
dengan isyarat badan dan juga intonasi suara.
Peringkat yang seterusnya pula ialah peringkat
kanak-kanak. Pada waktu ini, terutamanya
ketika peringkat prasekolah (4 hingga 6 tahun), kanak-kanak sudah mula mematuhi
peraturan-peraturan tatabahasa dan menguasai lebih banyak perbendaharaan
kata. Kebanyakan kanak-kanak yang
berusia 4 tahun sudah boleh menulis nama sendiri manakala kanak-kanak yang berusia
5 tahun pula boleh menulis semula perkataan yang yang diberikan. Namun, mereka masih belum dapat menulis
dengan baik kerana kemahiran motor halus mereka belum berkembang dengan baik
dan memerlukan latihan yang berterusan. Kanak-kanak
yang sudah melangkah ke alam sekolah rendah sudah boleh menggunakan bahasa
untuk menterjemahkan kehendak dan keperluan mereka. Selain itu, mereka juga boleh mengolah idea
dan menterjemahkannya dalam bentuk tulisan.
Di akhir peringkat kanak-kanak, mereka juga boleh merangka, menyemak
tulisan dan juga membuat karangan.
Implementasi dalam
bidang pengajaran dan pembelajaran
Peringkat awal kanak-kanak
Bagi membantu perkembangan bahasa kanak-kanak pada usia ini, guru
haruslah berperanan dalam membantu mereka mempelajari banyak bahasa. Hal ini boleh dilakukan dengan menyebut
perkataan-perkataan dalam pelbagai bahasa supaya mereka terbiasa dengan
perkataan-perkataan yang selalu mereka dengar.
Pada tahap ini, perkembangan kanak-kanak untuk mempelajari bahasa sangat
pesat. Guru boleh menggunakan flash
card bagi menunjukkan mereka perkataan-perkataan baharu. Hal ini perlu dilakukan secara kerap supaya
mereka boleh mengingat kembali perkataan-perkataan yang kita tunjukkan. Selain itu, guru juga boleh menggunakan bahan
maujud supaya mereka boleh melihat dengan jelas apa yang hendak kita cuba tunjukkan
kepada mereka. Guru perlulah menyoal
kembali perkataan-perkataan yang sudah diajar kepada mereka. Hal ini bagi membantu mereka menyimpan
perkataan-perkataan yang sudah mereka ketahui ke dalam memori jangka masa
panjang.
Peringkat pertengahan kanak-kanak
Setelah mereka masuk ke alam sekolah rendah, guru boleh membantu
mereka dengan menggalakkan mereka dengan menggunakan bahasa. Sekiranya mereka tidak mengetahui sesuatu
perkataan, guru perlu membantu mereka untuk memahami perkataan tersebut. Hal ini bagi membantu mereka supaya
menggunakan banyak perkataan bagi membantu memperkembang kemahiran berbahasa
mereka. Sebagai contoh, guru boleh
menggunakan strategi bercerita semasa proses pengajaran dan pembelajaran. Semasa bercerita, guru boleh menyoal kembali
cerita yang telah disampaikan tadi.
Mereka akan cuba memberitahu kembali perkataan yang mereka dengar dari
cerita tersebut. Dalam hal ini, guru
perlu bijak mengesan kesalahan mereka dalam berbahasa dan seterusnya
membetulkan pemahaman mereka mengenai perkataan-perkataan yang mereka gunakan.
No comments:
Post a Comment